دانلود گزارشهای کارآموزی و پروژه دانشجویی

کمیته امداد امام خمینی (ره) وامربه معروف ونهی ازمنکر

فهرست مطالب
مقدمه ۱
جایگاه امر به معروف در قرآن۵
اولین وظیفه انبیاء ۵
گروه ویژه ۸
جایگاه آمرین به معروف و ناهیان منکر ۱۰
تاریخچه، اهداف و وظایف کمیته امداد امام خمینی (ره) ۱۴
خط و مشی های اساسی این نهاد۱۵
گروه های ویژه ۱۸
سالم سازی محیط۲۰
ایجاد فرهنگ کار و تلاش ۲۲
اندیشه های خطرناک با رنگ دینی ۲۳
برنامه اشتغال و خودکفایی مددجویان۲۷
دگرگونی ارزشها۲۹
نقش منکرات در سلب نعمتهای ۳۰
زمینه های دگرگونی ارزشهای اسلامی ۳۴
گرایش به فرهنگ بیگانگان۳۵
عیب نهادن بر تعهد و پایبندی به ارزشهای مکتبی ۳۷
غیر حضوری و مکاتبه ای ۳۸
خدمات فرهنگی و آموزشی۴۰
احیای سرمایه های درونی برای پذیرش امر به معروف و نهی از منکر۴۳
ارائه خدمات مددکار و مشاوره۵۳
اهمیت شیوه ها ۵۵
برکات اقتصادی امر به معروف و نهی از منکر ۶۰
مشارکتهای مردمی، درآمدهای محلی، وجوهات امانی ۶۲
جشن عاطفه و جشن نیکوکاری ۶۵
دایره امر به معروف و نهی از منکر ۶۸
پیگیری مسائل حقوقی و قضایی مددجویان ۷۰
توجه کردن به کرامت و ارزش انسان۷۲
حل نشدن مشکلات اقتصادی ۷۵
خدمات حمایتی کمیته امداد طرح مددجوئی ۷۹
طرح شهید رجائی ۸۱
طرح حمایت از ایتام (طرح اکرام) ۸۲
اطعام و افطاریه محرومین۸۳
امور بیمه و خدمات بهداشتی و درمانی اقشار نیازمند۸۴
خدمات عمرانی تأمین مسکن برای مددجویان ۸۶
طرح بازگشت مهاجرین۸۸
حمایت از محرومان خارج از کشور ۹۰
مسائل اقتصادی ۹۱
برنامه ازدواج فرزندان و خانواده های تحت پوشش۹۴
پرداخت و قرض الحسنه ۹۵
نتیجه ۹۷
منابع و مأخذ۱۰۰
مقدمه
امر به معروف و نهی از منکر بعنوان یک امر اجتماعی در موارد گوناگون جنبه ارشادی دارد و از این جهت نیز یک روش تربیتی اساسی است. انسان طبیعتاً ارشاد را بهتر از دستور دادن تحمل می کند. افراد در موارد گوناگون در برابر دستورها مقاومت و گاهی نیز میل دارند برخلاف دستور دیگران عمل کنند. ارشاد تماس دو نفر یا دو گروه را بصورتی انسانی در می آورد. کار مربی یا پدر و مادر نیز اگر جنبه ارشادی داشته باشد مؤثرتر از روشهای دیگر است. در موقع ارشاد مسئله روشنتر مطرح می گردد، جوانب امر مورد مطالعه قرار می گیرد، آثار و نتایج کار پیش بینی می شود، دو طرف تجربیات خود را مطرح می کنند و فرد تحت ارشاد خود متوجه بدی یا خوبی عمل شده و به کاری اقدام یا از انجام کاری خودداری می کند.
امر به معروف و نهی از منکر وقتی بعنوان یک وظیفه تلقی شد هم بصورت انگیزه فردی در می آید و هم آثار اجتماعی دارد. فرد خود درصدد کنترل اعمال خویشتن برمی آید. علاوه بر این، پیش از آنکه دیگران به فرد تذکر دهند او خود به اصلاح وضع خویش اقدام می کند. روی این زمینه فرد در مورد رفتار خود شخصاً احساس مسئولیت می کند و پیش از آنکه دیگران او را بازخواست کنند خود درصدد بازخواست خویشتن بر می آید.
در زمینه اجتماعی، امر به معروف و نهی از منکر بصورت یک مسئولیت مشترک در می آید.
وقتی فرد تخلف دیگری را مشاهده نمود در خود احساس مسئولیت می کند و میل دارد متخلف را از انجام عمل ناپسندیده باز دارد. همین احساس مشترک هم فرد را از ارتکاب کارهای ناپسندیده باز می دارد و هم جمع را از دست دادن به اعمال ناروا منع می کند.
روی این زمینه امر بمعروف و نهی از منکر هم از لحاظ فردی جنبه تربیتی دارد و هم از لحاظ جمعی.
رسوخ این جریان موجب تداوم تربیت و اصلاح دائمی می باشد. هم فرد پیوسته سعی می کند عمل خود را تحت نظر گیرد و هم جمع درصدد نظارت بر اعمال خود بر می آید.
علاوه بر جنبه ارشادی، در جریان امر بمعروف و نهی از منکر افراد باید جهات دیگر را نیز در نظر داشته باشند. آنکه می خواهد دیگران را از انجام کار زشت بازدارد باید واقعاً از ماهیت عمل ناپسندیده آگاه باشد، زیانهای آن را بداند و در وضعی باشد که بتواند دیگری را ارشاد نماید. موقعیت نیز باید مؤثر بودن این جریان را نشان دهد.
امر به معروف و نهی از منکر بالنسبه به افراد، شرایط و موضوعات بصورتهای گوناگون اجرا می گردد.
گاهی عمل فرد متخلف بصورتی است که باید آن را زشت شمرد و رد کرد. گاهی فرد در موقعیتی قرار دارد که آشکارا نمی تواند عمل فرد متخلف را مورد سرزنش قرار دهد. در این صورت تنفر درونی نسبت به این عمل و سکوت در برابر فرد متخلف یا ترک محل یک نوع اعتراض است.
زمانی موضوع تخلف و فرد متخلف در وضعی است که می توان شفاهاً به او تذکر داد. در این صورت وظیفه افراد است که فرد متخلف را سرزنش کنند. گاهی موضوع تخلف تجاوز به حقوق دیگران یا ستم روا داشتن نسبت به دیگران است. در اینگونه موارد واکنش در برابر متخلف بصورتی دیگر ظاهر می گردد. در موارد مختلف واکنش افراد در برابر متخلفان تفاوت دارد.
قسمتی از گفتار حضرت علی علیه السلام را که در جنگ صفین درباره امر به معروف و نهی از منکر بیان فرموده است در اینجا نقل می کنیم:
(ایها المؤمنون، انه من رأی عدواناً یعمل به و منکراً یدعی الیه فانکره بقلبه فقد سلم و بریء ، و من انکره بلسانه فقد أجروهو أفضل من صاحبه، و من أنکره بالسیف لتکون کلمه الله هی العلیا و کلمه الظالمین هی السفلی فذلک الذی أصاب سبیل الهدی و قام علی الطریق، و نور فی قلبه الیقین.)
ای مؤمنان، هر که ببیند ظلم و ستمی بکار می برند و مردم را به منکر و ناپسندیده ای می خوانند و آن را به دل انکار کند پس رهائی یافته و بیزاری جسته است و هر که آن را به زبان انکار کند اجر و مزد یافتته و پاداشش از انکار کننده به دل بیشتر است، هر که آن را با شمشیر انکار کند تا کلمه خدا بلندتر (بالاتر) و کلمه ستمکاران پست تر باشد او کسی است که به راه راست قیام نموده و یقین و باور در دل او روشن گشته است. (نهج البلاغه صفحه ۱۲۵۳ ترجمه آقای فیض الاسلام.)

(( برای دانلود کلیک کنید ))